Volg de laatste updates ook via:
Facebook www.facebook.com/
3e Kilimanjaro voorbereidingsweekend
Ugchelen here we come! We hebben als Kili-groep weer een voorbereidingsweekend samen. Het wordt een actief weekend waarbij we vooral veel gaan wandelen. Geen straf in deze prachtige omgeving. Gelukkig hebben we goed weer. Als we vrijdagavond aankomen bij camping De Wapenberg, wacht ons een verrassing. Martijn heeft de tenten al opgezet, de tafel en stoelen staan klaar en de koffie pruttelt. Wat een luxe! We leggen onze spullen klaar in de tenten en praten bij terwijl we genieten van de koffie en de meegebrachte taart. Een heerlijke traditie. Er is een groep die 10 kilometer gaat hardlopen. Nanda gaat ook mee en overtreft zichzelf. Ze heeft nog nooit zo’n afstand gelopen en het gaat goed! De voorbereidingen werpen hun vruchten af. Catrien, Frans, Karel en Astrid kunnen nu niet hardlopen en gaan wandelen. Vanwege knorrende magen, besluiten zij een hapje te eten bij een klein restaurantje in het bos vlakbij de camping. Ze eten schnitzels met friet, nemen er een lekker biertje bij en voelen zich een paar spijbelaars en moeten daar hard om lachen. Ze maken echter ook nog een wandeling(etje). Bij terugkeer nog een drankje op de camping en dan de nacht in.
Zaterdagochtend eerst even goed ontbijten. De geur van gebakken eieren doet iedereen goed. Na de afwas, worden de stafkaarten erbij gepakt en krijgen we onze stokken uitgereikt. Hiermee gaan we vandaag voor het eerst lopen. Het is goed om dat hier uit te proberen. Behalve Martijn en Frans heeft niemand daar nog ervaring mee.
We gaan lopen richting Hoenderloo. De bossen zijn prachtig. Tijdens de wandeling zien we wilde zwijnen. Eerst een paar kleintjes in hun gestreepte pyjamaatjes en dan de ouders. Die zijn behoorlijk donker van kleur en groot. Mooi! Martijn vraagt ons tijdens een pauze om onze snackpacks te laten zien. Hij vindt ze nog niet gezond en energiegevend genoeg. Te veel lekkere snoepjes… Oei! Dat moet anders op de berg. Hij geeft tips, zoals het vullen van de packs met noten en gedroogd fruit. We worden er steeds beter in. Onderweg strijken we neer op een terras bij radio Kootwijk. Dat is wel even een prettige break.
Terug op de camping voegen Chantal en Steef zich bij ons, de vrouw en zoon van Martijn. Na het eten besluiten we er op uit te gaan. We gaan naar Van der Valk De Cantharel om daar het songfestival te gaan kijken, maar dat blijkt niet mogelijk. We drinken een drankje en besluiten naar het centrum van Ugchelen te gaan. Daar gaan we borrelen en kijken we naar het Songfestival. Niemand heeft daar iets mee, maar het wordt toch heel gezellig in de lokale kroeg die we zo ongeveer voor onszelf hebben. We moedigen onze Duncan Laurence aan en hij wint. Joehoe! Ondertussen verbazen we ons over de vreemde acts en outfits, maar bovenal om het beschamende optreden van Madonna. Steef kijkt zijn ogen uit. Die heeft nog nooit zoiets gezien.
Op zondag staat ons weer een pittige wandeling te wachten. Catrien gaat terug naar huis wegens andere verplichtingen. De rest van de groep gaat lopen. We lopen over de Veluwe en zien midden in de bossen een paar grote herten het pad over rennen. Prachtig. We lopen dwars door de bossen, heuvel op en af en klimmen over hekjes en boomstammen. Intussen houden we ons aan de geleerde discipline: uurtje wandelen, 10 minuten pauze en dan hup weer door. We halen een lekker ijsje onderweg (volgens de overlevering het lekkerste ijs van de Veluwe).
Uiteindelijk 55 kilometer gewandeld dit weekend. Af en toe wat spetters, maar goed te doen. Een pittige opgave voor wie dit nooit doet, maar het is gelukt. Het was een goede gelegenheid om ons materiaal te testen. Sommigen komen erachter dat nieuwe schoenen, een andere rugzak of andere snacks nodig zijn. Beter nu dan op de berg!
4e (en laatste) Kilimanjaro voorbereidingsweekend
Alweer ons laatste voorbereidingsweekend. We verblijven op een kleine camping net buiten de stad. Bij Door heet het. Zo’n voorbereidingsjaar is best lang, maar vliegt ook wel weer voorbij. Frans en Karel kunnen er helaas niet bij zijn dit weekend. Dat is jammer. We komen in de ochtend aan. De koffie staat weer klaar. Ook is er weer taart. Een dochter heeft deze zelf gemaakt en er Kilimanjaro op geschreven. Lief! We zetten de tenten op (worden we ook handiger in). Helaas regen. Hier had niet iedereen op gerekend. Zo leer je weer dat je altijd bedacht moet zijn op weersveranderingen als je gaat kamperen. Hier en straks op de berg. We eten zelfgemaakte hamburgers en cheeseburgers.
Dit weekend staat in het teken van teambuilding. Als we in het belevenisbos (echte naam: Zuigerplasbos) aankomen, gaat het harder regenen. Martijn geeft aan dat we in groepjes van twee gaan opsplitsen en per duo een activiteit moeten bedenken die actief is en bijdraagt aan teambuilding. Nanda en Astrid bedenken een Tanzania Quiz met lastige vragen. Wie een fout antwoord geeft, moet 10 x een fysieke oefening doen op een van de toestellen die in het veld staan. Het is een oefening naar keuze en je mag zelf bepalen of je die alleen doet of er hulp bij wilt. Marianne en Catrien hebben een spel voor ons in petto. Je hebt er je smartphone met gps voor nodig. Het heet jachtseizoen. We splitsen op in twee groepen. Een groep boeven die zich ergens moet verstoppen en een groep zoekers. De boeven weten niet waar de zoekers zijn. De zoekers krijgen om de zoveel tijd een signaal over waar de boeven op dat moment zijn. Het is nog niet makkelijk ze te vinden omdat ze zich verplaatsen. Op het moment dat de zoekers de boeven in het vizier hebben, blijkt er een flinke sloot tussen te zitten. Ze rennen hard weg. De zoekers gaan via een boomstam naar de overkant, waarbij Astrid (toch al geen held met water) de sloot in kukelt. We zijn drijfnat van de regen, maar hebben zelden zo hard gelachen. Martijn en Ben hebben bedacht dat we zes keer het water over moeten in het belevenissenbos. Er zijn allerlei soorten wiebelende bruggetjes over het water, met plankjes, touwen etc. Je mag zelf kiezen welke je neemt. Zo zijn we deze dag actief bezig. We worden al met al behoorlijk nat en koud.
We hebben besloten om na een warme douche in Lelystad uit eten te gaan. We gaan sushi eten. Die smaakt ons prima en het is heerlijk warm binnen. We hebben zicht op een tv-scherm met knapperend haardvuur. Het is een leuke avond.
De volgende dag wakker worden met regen. Het wordt opnieuw geen fraaie dag. Iedereen is er een beetje flauw van en moe ook. We besluiten toch nog een wandeling te gaan maken en bijtijds naar huis te gaan. Uiteindelijk klaart op en blijft het toch vrijwel de hele wandeling droog.
We eten zelfgemaakte hamburgers op de camping. Daarna pakken we alles weer in. Groeten onze buurman (een paard in de wei naast de plek waar de tentjes staan. Hij geniet van het restant van het snackpack van Nanda. Op de berg gaan we wat we overhouden aan de dragers en gidsen geven. Volgens Martijn zijn zij daar heel blij mee. Chantal en dochter halen Martijn op. De rest vertrekt ook huiswaarts. We nemen afscheid. Nog een ontmoeting te gaan voor de beklimming. Kort voor vertrek gaan we nog bbq-en bij Catrien. Een leuk vooruitzicht.
De aftellen-tot-de-beklimming-BBQ
Op zondag 25 augustus 2019 hebben we bij Catrien een gezellige BBQ gehad. Iedereen heeft iets lekkers meegenomen. Het was leuk elkaar weer te zien en bij te praten over de voorbereiding, de (toch wel) toenemende spanning voor vertrek, materiaal etc. Het was leuk ook elkaar partners en kinderen te ontmoeten. Het echte aftellen is begonnen. Nog circa anderhalve week en dan gaan we op naar Afrika!
Wil je de reis van je leven meemaken? Schrijf je kosteloos in voor een informatie sessie. (Na inschrijving ontvang je alle details toegemaild!) Of lees hier de updates van de 2018 trip!
Na een jaar voorbereiden gaan we maandag met een geweldige groep mensen het avontuur aan.
17 september 2018
18 september 2018
Bericht uit Tanzania
“We zijn goed aangekomen! Hoofdgids Genes heeft ons opgehaald van het vliegveld en hebben de andere expeditie kennis met hem kunnen maken. Na aankomst natuurlijk een Kilimanjaro biertje gedronken
Vanochtend ontbeten met heerlijk vers fruit en we horen de dieren op de achtergrond. De sfeer is goed en iedereen heeft er zin!”
Vandaag komen alle gidsen langs om kennis te maken met de groep. Ze geven uitleg over de beklimming, de rolverdeling en de spelregels op de Kilimanjaro. Ze doen de eerste medische check en controleren de bagage en klimuitrusting.
Hierna zullen ze een stukje Tanzania laten zien. Bijvoorbeeld de markt in Moshi of de watervallen.
Bericht uit Tanzania 18 september 2018
“Vanmorgen; De breefing, met een voorstel van alle gidsen, uitleg over de route, de hoogte, waar we op moeten letten en wat we doorgeven aan de gidsen over ons lichamelijk gestel. Alles was anders is moeten we doorgeven.
Iedereen is gecheckt op zuurstofgehalte startsituatie en materiaal.
We moeten wennen aan de Afrikaanse tijden, ze zijn altijd op tijd en als ze later zijn hoeven we ons geen zorgen te maken….
Duzzzz, wij moeten nog wennen aan het rustig aan en staan dan vervolgens te wachten
We hebben een mooi hotel, met kleine huisjes en iedereen is ontzettend aardig.
We zijn vandaag met de bus op pad geweest richting de waterval. De route erheen was mooi, veel te zien en de mensen staan langs de weg te zwaaien. Het is hier heel groen en stoffig.
Daarna te voet verder naar de Kilimanjaro Marangu watervallenl. Door een prachtig gebied. We zagen een kameleon, bananen bomen, palmbomen.
De mensen en kindertjes die we tegen komen groeten, komen kijken en zwaaien blij.
De waterval was heel mooi. We konden over de rotsen achter de waterval klimmen en zwemmen, maar dat was heel koud .
Hierna kregen we de coffeetour, nee de volledige coffee tour. Van bes tot koffieboon en dan verwerken om uiteindelijk gemalen koffie met rietsuiker te eten voor de shot en daarna koffie drinken. Heerlijk
Het hele proces gaat gepaard met zingende en dansende mensen, de kinderen doen ook mee. Hier wordt iedereen vrolijk van!
Voor vertrek was er een dansgroep van de shagga stam met traditionele dans.
Terug in het hotel hadden we de tijd en zijn de spullen voor morgen klaargezet, een baantje getrokken, of een Kilimanjaro biertje gedronken.
Uit eten in Moshi, heerlijk Indiaas menu en ontzettend gelachen met elkaar. De sfeer onderling is heel goed. Het is wel tijd om te beginnen aan onze klim en we zijn helemaal klaar voor morgen!
Hakuna matata”
20 september 2018 (kort) Bericht van de Kili over de eerste klimdag
“Alles is top, uitzicht is prachtig, respect voor de dragers.” Sorry, echt een kort bericht maar wel een aantal leuke foto’s ontvangen om een indruk te krijgen. De groepsfoto is gemaakt bij het startpunt bij Machame Gate, vlak voordat ze door de poort gaan. Onderweg kunnen ze genieten van mooie uitzichten, de natuur en goeie en leuke gesprekken met elkaar. De laatste foto is in de ‘hoofd/eet’ tent. Als de groep aankomt in het kamp hebben de dragers alle tenten al weer opgebouwd, tafels en stoelen, eten en drinken, alles staat al weer klaar. Ze doen alles voor je zodat je de TOP van de Kilimanjaro zal halen 💪.
Vandaar: respect voor de dragers die alles in plastic zakken op hun hoofd meenemen en twee keer zo snel de berg op lopen.
21 september 2018
“Gisteravond om 20.00u gaan slapen want vanochtend vroeg op. Het was een koude nacht, niet iedereen heeft goed geslapen. Vandaag gaan we naar Lava Tower.”
Op de foto is Shira Camp te zien waar de groep vannacht heeft geslapen samen met enkele andere groepen.
22 september 2018: Bericht van de Kilimanjaro!
“Vannacht was het weer erg koud. Na dagen met mist konden we vanmorgen weer de top van de Kili zien!
Super ontspannen. Wel zijn er een aantal met een korter lontje. Maar dat komt door een stukje spanning omdat je niet weet wat er komen gaat. Bij iedereen komt ook het hoogte kugje opzetten.
Iedereen is er nog bij, mensen overtreffen zichzelf!
We hebben enorm veel respect voor de dragers (porters), die ons , soms met kilo’s gewicht op hun hoofd snel voorbij lopen om de tenten weer op te zetten, allemaal even aardig.
Wij klimmen/ klauteren in anderhalf uur omhoog de Barranco Wall op, soms erg buiten adem door minder zuurstof en met hoge hartslag door de inspanning en de hoogte.
De meesten voelen zich beter dan gisteren!
De uitzichten zijn prachtig
De pauze is voorbij aan de Top Off the Barranco Wall en we gaan weer verder!”
22 september 2018: Nieuws van de Kilimanjaro!
“We zijn nu op Barafu camp op 4600 meter, 1 kamp verder dan gepland. En MORGEN AL NAAR DE TOP ipv maandagochtend!! Yes yes yes!!
We hebben net de briefing gehad en de medical check. Nu diner en dan slapen.
Het plan voor morgen:
4:00 worden we gewekt
4:15 full breakfast (heel veel koolhydraten stampen!)
5:00 vertrek
We maken de zonsopkomst mee, belangrijk moment voor ons allemaal. Dan stap voor stap naar de top, waar we rond 12:00 verwachten te zijn. De lucht is ijl, het vriest, de uitzichten zijn prachtig.
Nu zijn we moe en wat gespannen, maar hebben zin in morgen en zijn vol vertrouwen.
Het grootste deel van de tocht hebben we gemaakt en morgen bereiken we ons doel! Uhuru Peak op 5895 meter.”
Helaas lukt het op dit moment niet op foto’s te versturen. Zodra die binnen komen zal ik ze plaatsen. Maar wensen ze allemaal succes morgen!
23 september 2018: Foto van de Kilimanjaro
“Rick Claessen met Caro Line toen de zon op kwam. Een gouden moment.”
De groep is op dit moment onderweg van Barafu Camp 4600 meter naar Uhuru Peak 5896 meter, The Roof af Africa, de top van de Kili.
Ze verwachten daar aan het einde van de ochtend aan te komen. Blijf volgen…!
Ze zijn op de TOP geweest!
Het enige doorgekomen bericht is dat het heeeeel zwaar was. Ze zijn nu weer in Barafu Camp.
Meer info volgt zodra ik die heb.
Verslag van de top op 5895 meter❗️
“We werden om 4 uur vanmorgen gewekt, om na een ontbijt en medical check om 5 uur te starten.
Het is koud, donker en we gaan direct klimmen. Rotsachtig stuk.
We willen heel graag op Kosovo Camp zijn met de zonsopgang om daar te staan.
Dat is gelukt en het was prachtig.
Iedereen in de groep heeft zijn verhaal en een aantal van deze verhalen worden door de groep gedragen. Het was mooi en emotioneel.
Verder met de klim. Het duurde 6 uur voor we aankwamen op Stella Point (5756 meter), Point of No Return. Dit na een zware tocht!
We moeten eten als het lukt en wat drinken en door naar het hoogste punt, Uhuru Peak.
Dit was nog een barre tocht met bewolking en koude wind.
Er lag veel sneeuw op de krater en onderweg liepen we tussen het ijs door, mooi en heel bijzonder.
Uiteindelijk belanden we op het hoogste punt (5895 meter) en omhelzen en feliciteren elkaar vermoeid en emotioneel. Wat een tocht!
De foto’s worden gemaakt en we vertrekken aan de uitdagende afdaling. Stoffig en een klus.
We zijn onderweg wel verrast met prachtige uitzichten.
Nu zijn we moe en gaan op tijd slapen. Morgen dalen we af naar het laagste kamp.”
24 september 2018: Bericht van de Kilimanjaro
“(13:38 uur) We zijn nu in Mweka Camp op 3100 meter, het laatste kamp voor de uitgang. En we hebben een lekkere maaltijd gehad.
In de groep hebben we een paar rondes gedaan hoe iedereen alles heeft ervaren en beleefd. Eg mooi om met elkaar te delen. Nu lekker uitrusten in ons tentje. En om 18.00 staat er weer een goede maaltijd klaar voor ons. De porters zorgen iedere dag voor verse stevige maaltijden die energie geven. RESPECT!”
Leuk verslag en filmpje van de 2de dag; voorstel van de dragers en alle andere support:
“Omdat we op het eerste kamp pas later op de dag aankwamen en het snel donker werd was er weinig tijd om het hele team van chefs, porters, camp masters en Waiters aan ons voor te stellen.
Op het tweede kamp hebben we hier uitgebreid de tijd voor genomen want zonder hen waren we nergens. Stuk voor stuk mannen die er alles aan gedaan hebben om het ons zo comfortabel mogelijk te maken! Respect!
Na het voorstel rondje werden we feestelijk verwelkomt met liedjes en dans en als afsluiter een traditioneel liedje om ons geluk en succes te wensen op deze reis naar de top!”
Verslag uit Tanzania, 25 september 2018
De groep is weer beneden.
“Nadat we van de berg zijn gekomen de papieren in orde gemaakt en hebben we het gevierd met Kilimanjaro bier. In een heel klein dorpje langs de weg, tussen de lokale mensen. Zie de foto’s.
Nu zijn we terug in het hotel. Allemaal lekker douchen (tjee, wat is dat lekker na 1 week 🤣). En dan aan de middagmaaltijd.
Groeten uit Tanzania, Moshi!”
9-9-2016
Nou we zijn aangekomen
Gisteren al, maar we hadden geen internet, de WiFi wordt vandaag gemaakt in het hotel ????
De vlucht was goed zonder vertraging. Aangekomen op Kilimanjaro AirPort stapten we meteen in de Tanzaniaanse sfeer. Warm, uitstappen op de landingsbaan en dan vooral lang wachten totdat iedereen was gecontroleerd.
We werden opgehaald
Wordt vervolgd, ik ga er vanavond even voor zitten…..
De aankomst was superleuk. Onze bekende gidsen stonden op het vliegveld voor een warm onthaal. Ze hingen een kleed van de Masai stam bij me om en een ketting.
Kennismaken met de expeditie leden alle bagage op de bus en naar het hotel .
Langs bananenbomen en koffieplantages. Het is donker dus we zien niet waar we nieuwsgierig voor zijn.
Ons hotel is nieuw, nog niet af, maar wel heel mooi.
We worden verwelkomd met juices en een maaltijd.
Vanmorgen leerden we wat pole pole betekend. Pole pole betekend langzaam langzaam, alles gaat rustig, niemand heeft haast, heel lastig 13 gestreste Nederlanders
Maar..
Alles komt hier dan ook goed
De gidsen komen zich voorstellen, informatie geven, materiaal check en fysieke check. We kennen nu de betekenis van Pole pole, maar er schijnt ook nog iets te bestaan als Super pole pole ????
We zijn er klaar voor alles in orde. Tijd om wat van de omgeving te zien.
De groep is met de gids op pad geweest, wordt later gestuurd.
Ik ben met de hoofdgids naar Arusha gegaan om nog de laatste dingen te regelen. Ook dat gaat rustig aan, maar leuk om zoveel van de omgeving te zien met de verhalen van een local.
De spanning loopt
10-11-2016
Wij wisten niet zo goed waar wij naartoe gingen maar door de bananen en koffieplantages zijn we naar de stad Moshi gereden. Onderweg kwamen kwamen ogen tekort, alles is hier anders. Eenmaal in Moshi hebben we een grote ronde door de stad gelopen over de prachtige kleurrijke markten, die zijn zo bijzonder, dat moet iedereen een keer gezien hebben.
We hebben ook foto’s en video’s maar die worden niet verzonden, komt nog ????.
Over gisteravond kunnen we eigenlijk alleen maar delen dat de sfeer er goed inzit. Veel goede grappen die we beter voor onszelf houden “what happend in the mountain stays on the mountain”.
Vandaag vertrekken we naar ingang van de Machame route, rond 9:00 het is nu 11:00 locale tijd, maar geen zorgen.
De spullen zijn al op gehaald door de porters.
We hebben een supergoede eerste dag gehad.
Na inschrijven en het maken van de nodige foto s van de ingang, aapjes en de groep gingen we om 12:00 van start. De sfeer onderling is erg goed, rustig en gezellig.
Het contrast in omgeving en beleving van Tanzania is enorm, vandaag in vergelijking met gister in Moshi.
Het voordeel van laat starten was dat het relatief rustig was op de route. De jungle is prachtig, 50 tinten groen hebben we gezien , prachtig weer en hoger liepen we met ons hoofd in de wolken. We maken veel foto’s maar de echte indruk is niet vast te leggen. In het laatste stukje veranderd de natuur opeens. We komen op de grens van de bossen en de heide velden. Met meer gras zoals in onze Hollandse duinen en minder en kleinere bomen.
Onderweg worden we regelmatig ingehaald door dragers met grote en enorm zware bepakking. Het is indrukwekkend om te zien, het enige woord dat past is Respect.
We kwamen na 6.5 uur lopen. Complimenten van de gidsen ( die waren er zelf uiteraard bij) Mountaineers, we hebben snel en goed gelopen. Het programma is voor morgen zo gewijzigd dat we behalve de tocht ook nog wat moois kunnen bekijken.
Bij aankomst staat het kamp klaar, geweldig en een uitgebreide maaltijd het ontbreekt ons hier aan niets.
We overnachten op 3000 meter.
11-9-2016
We nemen een paar goede dingen mee naar huis, we weten allemaal dat we iedere ochtend lief willen worden gewekt met een bakje koffie op bed.
We hebben prachtig weer gehad en klasse uitzichten. Iedere keer als je kijkt ziet de berg er weer anders uit.
We zien de top bijna de hele route.
De klim was heel stijl en we hebben 5 uur gelopen. Alan had vandaag zijn hoogste hoogtepunt en dat zal morgen weer gebeuren, maar dat vermelden we niet.
Op het kamp stond de lunch klaar, het is een all you can eat en dan nog een beetje extra vakantie.
Een paar mensen hebben wat klachten door de hoogte, maar we zijn in goede handen en er is niets om bezorgd over te zijn.
Alhoewel …
We hadden de grootste zorgen om een expeditielid en de number two die maar niet wilde komen, na de geruststelling van de gidsen dat morgen bij de medische check er hulp kwam ( ze hebben hier voor alles een oplossing ) gebeurde er iets moois. It happend en dat is met “lang zal .. leven” uitbundig gevierd
We hadden nog tijd om naar de grotten te gaan, maar die hebben we niet gezien. We hebben een wandeling gemaakt naar een ander kamp op dezelfde hoogte. We zagen de Top van de Kilimanjaro , mountain Meru. Prachtig wolkendek en de zonnestralen erdoor. Bijzonder landschap, wat een geluk om hier te zijn.
Bij terugkomst stond de hele crew klaar, nu weten we wie er achter alle service en goede zorgen zitten. Vervolgens begonnen ze te zingen, geweldig! We waren ontroerd, wat een kado.
En dat bij zonsondergang.
Genes de hoofdgids zei dag het lang geleden was dat een groep in zijn geheel zo goed loopt. We zitten dichtbij elkaar qua kunnen en dat versterkt het groepsgevoel.
We zien teveel om op te noemen, het is fantastisch.
We zijn op 3800 Shira camp.
We gaan nu vertrekken naar 4700.
13-9-2016
We hadden een goed begin van de dag en liepen door de Rockgarden, een maanlandschap, bizarre losse rotsen verspreid over het landschap.
Er was een harde koude eind mee en het grootste stuk hadden we ons in zicht hadden. We hadden echt het gevoel dat we dichterbij kwamen.
Na een kleine 5 uur lopen kwamen we aan op lava tower op 4600 meter waar we minstens 1,5 uur moesten verblijven om beter te kunnen acclimatiseren.
We zijn echt op hoogte en er zijn er veel met milde hoogte klachten die direct worden behandeld. 1 van ons werd spontaan niet lekker, direct opgevangen en binnen tien minuten was deze weer zichzelf. Een eye opener voor iedereen, het is serieus belangrijk om op onszelf en elkaar te letten. Het positieve is het vertrouwen in onze gidsen.
Na de lunch zijn we met een groepje die graag even wilde spelen en we klommen de lava tower op, nog 47 meter omhoog klimmen en klauteren, wat geweldig, wat een geluksgevoel kan je hebben, nog even zwaaien naar de expeditie leden beneden. Van boven en beneden worden verschillende foto’s gemaakt. Daarna gaat de groep naar beneden. Nog even snel op de foto bij het kampbord voordat we verder gaan wandelen.
Dit keer gaat de tocht voornamelijk naar beneden. We hebben nog steeds mooi weer al zien wij de wolken al tussen de bergen hangen. Voor velen tijd om een extra jas of handschoenen uit de tas te halen. We kijken ons ogen. Want de omgeving is prachtig. We zien de Lava tower achter ons en hebben nog geen idee waar we heen gaan. We lopen achter de gids aan. Het gaat op een gestaagd tempo omdat iemand zich snel kan verstappen. We lopen daarom ook allemaal met onze wandelstokken. We lopen van een gebied waar geen planten en bomen zijn naar een gebied waar water van de berg door heen stroomt. Hierdoor zijn er ook weer planten en kleine boompjes.
Het is een lange en zware dag geweest iedereen is moe maar meer dan voldaan. We komen nog net voor het donker aan op het kamp. Dit was om ongeveer 18:15 uur. Het kamp ligt op 3940 meter. We hebben hier geweldig zich op de top van de Kilimanjaro. Het is prachtig om te zien zeker met het laatste zonnetje van de dag er op. Ook zien we de Barranco wall. Deze gaan we morgen beklimmen.
We gaan snel eten. Worden allemaal medisch gekeurd. Daarna kunnen we snel naar bed want moe zijn wij allemaal!
We vertrekken nu naar Baranco wall.
Vandaag een spannende dag! De fameuze Barranco wall. We waren niet de enigen, velen kwamen kijken hoe we het ervan afbrachten ????
Iedereen volgt de zelfde route, dus dragers en klimmers, iedereen langs de smalle wand.
Het was 1,5 uur klimmen en klauteren, een grote speeltuin. Iedereen overtreft zichzelf, met name Gemma, supertrots.
Voor de vierde dag op rij zijn de weergoden ons gunstig gestemd en zijn we bijna door onze zonnebrand heen. We blijven het zeggen, maar wat zijn de uitzichten mooi en nooit hetzelfde, wat een belevenis.
Na nog een uur lopen hadden we het kamp in zicht “don’t trust your eyes” waarschuwt de gids. Een prachtige vallei, met het laatste stromende water volgt. Een steile klim omhoog en we zijn op karanga camp, op 4040 meter.
Iedereen voelt zich goed.
Na de lunch staat er een acclimatisatie wandeling op de planning, eerst de uitgebreide lunch met friet en koolsla. Perfecte basis om Koentjes mee te produceren ????
De wandeling was naar de 4270. Met overal lavastenen en rotsblokken als landschap. We praten over veel, vooral onzin. Er wordt veel gelachen en de gidsen geven aan dat de top zich verstopt in de mist omdat die bang is voor onze herrie. Is het erg? Nee, natuurlijk niet het komt door de hoogte. Mooi, dan kunnen we er echt niets aan doen ????
We zijn een sterke groep, gelijkwaardig en we voelen ons keigoed!
We kregen preisoep met pannenkoeken pasta met mushroomsaus en biefstuk en bananen. Een van ons zegt “kijk er zit een champignon in mijn sauce” dat bedoelen we dus, het gaat goed.
Dit is niet all you can eat, maar all you must eat.
We hebben ook de planning voor morgen!!!!!!!!
Smorgens vertrekken we naar De Kosovo camp op 5000 meter en dat ruim 5000 meter een camp hoger dan gepland, dat scheelt als we naar de top gaan.
We rusten en eten en dan verrekken we rond middernacht.
Rond zonsopgang komen we op de top????.
14:00 We zijn aangekomen op Kosovo camp op ruim 5000 meter. We hebben het camp helemaal voor onszelf en het gaat goed met iedereen. Een topdag details volgen
(Dit was eergisteren, maar internet werkt hier voor geen meter ????)
17-9-16
We hadden privé kamp op 5000 meter. Mooi, zo anders en het bereiken van deze hoogte ontroerd. De opwinding voor de hike naar de top stijgt. We maken ons klaar, warme kleding, voeding en drinken. Alles vraagt meer energie doordat er merkbaar minder zuurstof in de lucht is.
Twee uurtjes rusten, eten en een laatste medische check. We zijn klaar voor vertrek en starten donderdagochtend om 0.30
We hebben goed weer, het is helder en de dag voor volle maan, dus de route is natuurlijk verlicht.
Uren lopen we super pole pole met hoge hartslag en snelle ademhaling.
De hoogte eist zijn tol, een enkeling heeft nauwelijks moeite( maar heeft het toch niet makkelijk) onze geweldige gidsen nemen bij de eerste signalen van vermoeidheid het niet kunnen eten of drinken de rugzak over en geven zuurstof en medicatie aan
Degenen die dat nodig hebben en als iedereen weer gereset is vervolgen we zo snel mogelijk onze route, want bij stilstand is het heel snel heel koud.
Het is een geweldige ervaring, er wordt genoten en geknokt. We zien lichtjes in een plaats in Kenia, sterren en de headlights van alle mensen met hetzelfde doel. De zin komt op, adembenemend, wat een kleur, wat prachtig, we zijn hier en nog steeds met zijn allen.
We bereiken Stella Point, the Point of no return. Het gaat met iedereen goed, we worden wat opgelapt en maken ons klaar voor het laatste stuk klimmen van ca 3 kwartier. We bereiken de top om 7:45. Iedereen omhelst elkaar, we houden het niet droog. Wat zijn we trots, op elkaar en op onszelf! Daar staan we, gelukkig, er worden veel foto’ s gemaakt. Het is zo mooi, gletsjers, de lucht, de krater, alles is mooi.
We gaan de kortste weg naar beneden en toetsen zo’n twee uur door los lava as en grint, heel intensief. Terug op het kamp worden we warm welkom geheten door de mannen van de keuken. Dat mag wel gezegd worden, wat zorgt iedereen goed voor ons en heel bijzonder ze zijn ook blij en zelfs geëmotioneerd. Waarom? Ze leggen uit dat ze weten dat we dit als droom hebben en er vaak jaren voor hebben gespaard. We willen de trots van hun land op. Als het dan ook lukt, is de droom uitgekomen, het mooiste wat er is
Een uur rusten, weer eten en we moeten door, afdalen naar gezonde hoogte. De stemming is onder nul, de meeste hebben hoofdpijn, zijn moe en het inpakken van de rugzak is teveel gevraagd
We hebben geen keus en gaan op weg. 4,5 uur dalen. We gaan naar een kamp op 3000 meter.
We voelen ons steeds beter en genieten can de nieuwe en veranderende natuur.
Wat hebben we allemaal meegemaakt ?
In het kamp bereiden we ons voor op de dag van afscheid en het afdalen naar 1800 meter , waar ons Kilimanjaro avontuur eindigt, maar nog lang meegedragen zal worden
De laatste ochtend. De spullen die we niet meer willen gebruiken of weg willen geven verzamelen we voor de loterij onder alle medewerkers. Iedereen krijgt iets. We worden toegezongen en wij hebben ook wat voorbereid. Een soort medley van liedjes door het Nederlandse jaar heen. We zijn buiten adem en uhm niet bij stem, maar zingen uit volle borst. Hoofd schouders knie en geen en kedeng kedeng zijn favoriet. De fooi wordt verdeeld en ik geef een korte toespraak om deze geweldige mensen te bedanken. Er wordt gezongen en gedanst en we nemen afscheid. We vertrekken en lopen de laatste 3,5 uur door het regenwoud naar de uitgang.
Het is zo mooi en we zijn blij, maat het afscheid van dit land en de mensen nadert.
Bij de uitgang duurt het nog lang. Iedereen moet worden uitgeschreven en vertrekken.
Wordt vervolgd, we gaan nu op safari ????.
Voorbereiding 2014
Ben je nieuwsgierig naar de expeditie in 2014? lees het verslag .
Wij vertrekken alleen met expeditieleden die ervoor gaan, dus je kunt er ook voor kiezen je direct aan te melden voor de informatieavond.
Ons motto was en is
“De groep is zo sterk als de zwakste schakel”
Mede door de goede voorbereiding hebben we in 2014 met 10 van de 11 man de top gehaald. Een heel hoog slagingspercentage als je je bedenkt dat er tussen de 30/40% expeditieleden de top nooit haalt. De gidsen hebben hun complimenten gemaakt en veel plezier aan en met ons beleefd. Want dat was misschien wel het hoogst haalbare, door de goede voorbereiding en samenwerking hebben we genoten. Gezongen, gelachen en in stilte genoten van de prachtige natuur….natuurlijk zijn er tranen gevloeid en goede gesprekken gevoerd, daar was alle ruimte voor.
Wat we hebben gedaan om te top met zo veel man te bereiken?
- Een goede basis in conditie en gezondheid is een vereiste, we hebben ondersteund in het vergroten van de fitheid
- 4 trainingsweekenden, met ieder een ander programma…..soms is deze op het laatste moment nog aangepast om aan de behoefte van de groep te beantwoorden. De weekends bleken al een ervaring op zich te zijn. Uitdagend!
- Kennis maken met het materiaal, routine draaien met tent
- Informatie over vaccinaties en hoogteziekte
- Koudweertraining, Drills.
- Uithoudingsvermogen vergroten; heel veel lopen.
- Grenzen verleggen, de ene keer heb jij je teamgenoten nodig, de ander keer help je hun.
- Gasttrainers en gastsprekers om kennis en vaardigheid te vergroten
- Tijdens het laatste weekend zijn de puntjes op de i gezet, was teambuilding en plezier het thema…en we hebben een top poging gedaan
- Wij verzorgen een groot deel van de uitrusting, zodat de basis van de uitrusting in orde is, voordat je aan de expeditie begint.
- De opbouw van de training en de planning van de reis hebben bijgedragen aan het succes
De expeditie voert over de Machame-route in 7 dagen en 6 nachten naar het hoogste punt op de berg: de Uhuru Peak 5895 meter!
Expeditie 2014
Welke droom wil jij verwezenlijken? Dat vroegen we aan de sporters van Fit in Drie Maanden. Er was 1 droom die eruit sprong, het beklimmen van de Kilimanjaro. Deze droom is in september 2014 uitgekomen voor 11 expeditieleden.
De Kilimanjaro is de enige vrijstaande berg ter wereld en ligt op de grens van Kenia en Tanzania. Behalve de ervaring van de expeditie is het behalen van de top ons doel. We gaan de hoogte bereiken van 5895 meter. De hoogte vormt de grootste uitdaging, hoogteziekte verschijnselen kunnen al optreden boven de 2500 meter en boven de 5500 heeft iedereen in meer of mindere mate last van deze verschijnselen. Om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken hebben we ervoor gekozen een extra dag te nemen om te acclimatiseren.
Ons expeditieteam heeft in de voorbereidingsperiode al veel uitdagingen getrotseerd. Het meest bijzondere is wel de vorming van het team. In de loop van het laatste jaar hebben we afscheid moeten nemen van een aantal expeditieleden voor wie de Kilimanjaro (nu) niet haalbaar is en er zijn ook nieuwe team leden bijgekomen. Een team is sterk op het moment dat er vertrouwen is en je elkaar hebt leren kennen, de sterke punten en de minder sterke punten. We kunnen nu onze eigen ervaring hebben, maar wel samen!
De voorbereiding bestond behalve veel wandelen (met bepakking) en uit 4 trainingsweekends:
* November 2013. We hebben gekampeerd op een terrein van Staatsbosbeheer, zonder voorzieningen. Voor sommigen was dit de eerste kampeerervaring! Het regende pijpenstelen en het was fris. Hoe zorg je er dan voor dat je uitrusting droog is, je warm en droog gaat slapen, hoe zorg je eigenlijk voor jezelf en voor elkaar? Het was een leerzaam en gezellig weekend, waarbij de spieren ook goed aan bod kwamen d.m.v. veel lopen, hout- sprokkelen en hakken.
Het eerste weekend is voorbereid door les in materialenkennis, inpakken en kamperen zonder voorzieningen
* Februari 2014 hebben we weer getraind en gekampeerd.We hoopten op een beetje vorst, maar kregen veel regen en storm! We worden steeds handiger in het zorgen voor onszelf zonder stromend water en toilet. We hebben de stormbaan gedaan om grenzen te verleggen, maar zeker voor de teamspirit. Ook hebben we veel kilometers afgelegd, conditie en uithoudingsvermogen getraind. We kregen les van een expert over hoogte, kou en samenwerken
* Mei 2014. Het team is gewijzigd, er zijn mensen afgevallen en ook weer nieuwe mensen bij. Dit weekend hebben we twee keer 30 kilometer gelopen, waarbij we zelf de route hebben uitgestippeld. De eerste dag was het team opgedeeld in twee kleine teams. Op de helft kwamen we elkaar tegen midden op de hei en beide teams kwamen exact tegelijk aan bij ons kamp! En dat terwijl het ene team een ijsje had gehaald en het andere team tijdens de wandeling had besloten nog een extra lus te lopen. Op elkaar ingespeeld dat zijn we dus steeds meer!
Om 24:00 hebben we een top-poging gedaan en in de samenwerking en activiteiten geslaagd. TOF
* Augustus 2014. In de planning stond weer een fysieke en geestelijke uitdaging, maar de invulling van dit weekend is aangepast aan het team. Het leek nodig om plezier te maken en af te stemmen: een goed gesprek en een leuk spel. ’s Avonds natuurlijk rond het kampvuur en dan warm de tent in. Bepakking gecheckt en de puntjes op de i gezet. We kunnen gaan aftellen…………….
De Expeditie Kilimanjaro 2014
Vertrek is van 0.5 meter onder de zeespiegel en we gaan voor de Top van de Kilimanjaro op een hoogte van 5895 meter! We hebben in Nederland een vast contactpersoon, prettig voor ons en voor de achterblijvers……ook al moesten we je tijdens de expeditie fysiek helaas wel missen Jacqueline. Ze houdt onze korte verslagen bij, zodat je een indruk kunt krijgen van de expeditie:
Maandag 1 september Vertrek naar Tanzania.
We verblijven in de Kilimanjaro Lodge, onderdeel van de Mama Clementina Foundation, een middelbare school met Engelstalig onderwijs.
Bericht van Chantal om 21.55 uur:
We zijn goed aangekomen. Na een goede vlucht werden we opgewacht door twee chauffeurs naar het hotel. We werden ontvangen met feestelijke drankjes. We voelen ons heel welkom en zitten buiten te genieten van de indrukken van vandaag en zijn vol verwachting voor de komende dagen.
Dinsdag 2 september Acclimatiseren en introductie
Bericht van Chantal om 20.45 uur
Vanochtend hebben we kennis gemaakt met de gidsen. Aardige mensen, met kennis van zaken. Ieder expeditielid is gecheckt en ook de materialen zijn gecontroleerd. Alles en iedereen is goedgekeurd. We zijn goed voorbereid. We hebben een rondleiding gekregen op de meisjesschool van de Mama Clementina Foundation. Een mooie school met als motto van dit jaar: Love , Honour, Trust en Excellence ….. Voelbaar.
De vrouwen die in het hotel werken zijn oud-studenten van de meisjesschool en ze verwennen ons met heerlijk eten en vriendelijkheid. We zijn met twee gidsen de stad gaan bezoeken. Bijzonder, kleurrijk, veel mensen en stof…. Geen plek om zonder locals te zijn. Overal voelen we ons welkom, maar we krijgen veelal het advies Pole Pole: hier doen we rustig aan.
Na een heerlijke bbq aan het kampvuur gaan we op tijd naar bed. Morgen starten we dan echt met de expeditie!
Een mooi slogan op het schoolgebouw: Its better to light a small candle than to stumble in darkness. Slaap lekker. Xxx
woensdag 3 september Machame gate 1800 m. naar Machame hut 3000 meter.
We starten met de expeditie en lopen 6-7 uur door Tropisch regenwoud.
In de avond een voicemailbericht van Chantal dat ik helaas niet helemaal kon afluisteren omdat het te lang was: vanochtend dan eindelijk vertrokken voor de expeditie. Afscheid genomen van de mensen in het hotel en opgehaald met een grote bus. Er waren een paar dragers die alle bagage bovenop de bus hebben geladen. Onderweg mooie natuur en veel bananenbomen. Bij de ingang gekomen alles uitgeladen en na een uurtje gaan lopen. Eerst over een weg waar ook nog auto’s op konden, maar dit werd gaandeweg een mooi wandelpad. De Jungle was erg mooi, niet echt vochtig, maar wel heel veel bloemen. Toen hield de informatie op, maar het gaat vast goed met ze. Tot later!
donderdag 4 september Shira Cave 3840 m. naar Lava Tower 4600 m. naar Barranco Camp 3950 m
We lopen vandaag in 4 tot 5 uur van Tropisch Regenwoud tot heideveld tot een hoogte van 3840 m. De eerste serieuze dag van de beklimming. De hoogte kunnen we al gaan voelen met ademhalen.
Verrassing: In de middag ineens een whatsapp berichtje van Chantal via de telefoon van de gids. Erg bijzonder om zo te mogen meebeleven. Bericht van Chantal: we lopen nu 0p 3700 m, letterlijk en figuurlijk met ons hoofd in de wolken. Het was vandaag steil omhoog. Maar het ging goed. Sfeer is goed.
Vrijdag 5 september Shira Cave 3840 m. naar Lava Tower 4600 m. naar Barranco Camp 3950 m.
Vandaag een hele lange steile dag, door een alpiene vegetatie.
We zijn gelopen naar 4200 meter, onderweg veel regen, tot hagel en zelfs sneeuw. De hoogte wordt gevoeld door iedereen in lichtere of mindere mate: lichte hoofdpijn tot erge hoofdpijn en ook wel andere klachten. Weer afgedaald om beter te kunnen acclimatiseren. Elke dag wordt ieder expeditielid gecheckt en wordt er een nieuw wandelplan gemaakt. De gidsen hebben maar 1 doel en dat is dat iedereen de top behaalt. Iedereen op zijn eigen unieke manier. Er is super professionele begeleiding en heel vriendelijke mensen.
Zaterdag 6 september Barranco Camp 3950 m. naar Karanga Camp op 4100
De gehaktdag! We zullen ondervinden waarom vandaag zo wordt genoemd. We maken de moeilijkste beklimming van onze tocht en passeren valleien met uitzicht over de ijsvelden. We overnachten na 3 tot 4 uur lopen op een hoogte van 4100 meter
Vanochtend bericht van Chantal via de whatsapp van de gids: de nacht heeft iedereen goed gedaan. Iedereen voelt zich beter na de nacht…..Het vriest hier lekker. We gaan we de kissing wall op. (Dit is een technisch moeilijk stuk van de klim waar je moet traverseren en je met je gezicht bijna tegen de bergwand aan, heel voorzichtig, voetje voor voetje, moet lopen)
Vanuit het kamp later op de middag nog foto’s van de gezelligheid in de eettent gekregen! Ze zien er blij uit!
Geen melding verder gekregen waarom het gehaktdag heet vandaag, dus is alles goed verlopen!
zondag 7 september Karanga Camp 4100 m. naar Barafy Camp 4600 m.
We maken een korte steile beklimming van 3 uur door de Alpine woestijn en overnachten op 4600 m.
Vanochtend een whats app bericht van Chantal:
Goedemorgen in de zon op 4100 meter. We hebben het ontzettend naar ons zin. Gisteren hebben we een hele leuke dag gehad. Veel geklauterd en gelachen. Het was droog. Maar de rode draad voor ons is mist en we verlangen naar vergezichten. Vandaag gaan we naar ons laatste kamp om ons daar voor te bereiden op de laatste tocht naar de top vannacht. We zijn er klaar voor!
Maandag 8 september Barafu Camp 4600 m. naar Uhuru Peak 5895. naar Mweka Camp 3100 m.
We starten om middernacht en lopen in 7 uur in de sneeuw en het donker ( met volle maan) naar de top 5895 meter. We dalen ook direct weer af in 6-7 uur naar 3100 m. Hier schijnen we ons ook weer lekker te gaan voelen.
YEAH! Top is behaald. Het was een zware mooie emotionele tocht naar de top, waar het heel mooi en heel koud was. Er moest snel worden afgedaald.
Details volgen later!!!
Wat een superteam: na een jaar voorbereiding en heel doordacht alles oefenen wat mogelijk was, hebben 10 van de 11 mensen de top behaald. De gidsen vonden het een hele goede prestatie en dat was te danken aan de super goede voorbereiding in Nederland. Fysiek, maar ook mentaal! Wat een TOP team!
Dinsdag 9 september Mweka Camp 3100 m. naar Mweka Gate 1800 m. naar Moshi
We lopen door het Tropisch regenwoud naar 1800 m. en worden naar de Ndarakwai Ranch gebracht ( ze helpen daar vitale routes voor olifanten te behouden) het kamp bevindt zich in een beschermd bos met vijgenbomen en accacia’s
We hebben uitzicht op de Kilimanjaro.
Vandaag is het team verder afgedaald via een mooie jungle naar 1800m. Het was een lange dag en iedereen is moe. Eind van de middag aangekomen bij de Ndarakwai Ranch, waar de rest van de bagage weer op ze stond te wachten. Moe, maar wel heel tevreden genoten van een lekkere douche. Morgen weer vroeg uit de veren en klaarmaken voor de laatste dag in Afrika.
Woensdag 10 september Safari
We sluiten ons verblijf af in Tanzania met een safari en hopen dieren te zien zoals olifanten, giraffen, zebra’s, antilopen en apen.
Tanzania trip 2016 Slideshow is van de Tanzania trip 2016